sołtys: Bogusław Chwał
rada sołecka:
Mirosław Chmura, Wiesław Gajda, Antoni Gołdyn, Jan Metel, Zbigniew Olender
Ciborowice w liczbach:
liczba mieszkańców - 151
powierzchnia - 163,54 ha [1,64 km2]
gęstość zaludnienia - 92,33 os/km2
[dane z lutego 2011 r.]
Historia sołectwa
Wieś została założona najprawdopodobniej w XIV wieku – za panowania króla Kazimierza Wielkiego lub Władysława Jagiełły. Wskazuje na to typowa dla tamtych czasów nazwa o końcówce – ice ( dotyczy to również nazw o końcówce – yce ).
Sama nazwa nie jest jednoznaczna do rozszyfrowania. Zapewne pochodzi od założyciela osady, który miał na imię Ścibor. Z czasem nazwa uległa skróceniu – być może w okresie zaborów (1772-1918). Jest również inna hipoteza pochodzenia nazwy. Może ona pochodzić od nazwy rośliny zwanej Cibora. Występuje ona zwykle wśród nadrzecznych traw, na terenach bagnistych i kiedyś służyła do produkcji papirusu – poprzednika obecnie używanego papieru.
Na terenie wsi występują również ślady osad prehistorycznych – z okresu rzymskiego i średniowiecznego, a także z okresu kultury łużyckiej i przeworskiej.
Osada prehistoryczna i obecna wieś jest skupiona wzdłuż prastarego traktu, który biegnie równolegle do rzeki Szreniawy. Droga ta jest dzisiaj pod opieką Zarządu Dróg Powiatowych w Jakubowicach. Na południe od niej biegnie droga gminna, prowadząca do poszczególnych zagród wiejskich. Natomiast na północod niej biegnie droga w kierunku wsi Przezwody, przy której zlokalizowanych jest kilkanaście zagród wiejskich.
Wieś można praktycznie podzielić na cztery elementy: a. rzeka Szreniawa z łąkami i pastwiskami w obszarze dawnej pradoliny, b. droga główna o przebiegu równoległym do rzeki Szreniawy, c. osadnictwo, zlokalizowane głównie wzdłuż drogi opisanej wyżej (nie licząc zagród przy drodze gminnej do wsi Przezwody), d. pola uprawne.
Wieś ma około 163,80 ha powierzchni. Podajmy również powierzchnię poszczególnych rodzajów użytków w skali całej wsi: grunty orne – 81,20 ha, sady – 0,95 ha, łąki – 64,32 ha, pastwiska – 2,17 ha. Wieś liczy obecnie 147 mieszkańców, którzy mieszkają w 31 zagrodach ( dane z końca maja 1995 roku - w styczniu 2005 roku było 151 osób ).
Przede wszystkim należy zwrócicć uwagę, że wieś ma tylko dwie granice przebiegające po swojej historycznej linii – z czasów średniowiecznych. Chodzi o granicę zachodnią i południową. Natomiast granica wschodnia i północna uległy przekształceniom zapewne w okresie panowania carów. Świadczy o tym chociażby fakt, że granicę północną stanowi obecnie linia dawnej kolejki wąskotorowej (Kocmyrzów – Proszowice – Kazimierza Wielka). Została ona wybudowana na przełomie XIX i XX wieku. Natomiast granica wschodnia powinna mieć inny, bardziej nawiązujący do ukształtowania terenu przebieg.
