sołtys: Józef Heretyk
rada sołecka:
Krzysztof Janusz, Krzysztof Przebieracz, Dariusz Sekunda, Michał Sołek, Piotr Szymczyk
Kadzice w liczbach:
liczba mieszkańców - 233
powierzchnia - 297,36 ha [2,97 km2]
gęstość zaludnienia - 78,36 os/km2
[dane z lutego 2011 r.]
Historia sołectwa
O nazwie z końcówką –ice pisałem już wielokrotnie. Zatem tu tylko przypomnę, że wskazuje ona na pochodzenie wsi z XIV wieku. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że oglądając układ pól uprawnych (mimo wykonania ich scalenia w 1932 roku) łatwo daje się zauważyć, że były one w przeszłości użytkowane w systemie tzw. „trójpolówki”. Albowiem tworzyły one trzy odrębne części powiązane ze sobą siecią dróg i ciekami wodnymi (dopływy rzeki Szreniawy).
Powróćmy do nazwy wsi. Pojawia się w niej słowo kadź. Oznacza tozapewne, że osada była jedną z osad służebnych w stosunku do jakiegoś centrum (może w Kościelcu ?). Tam bowiem jednym z podstawowych wyrobów wykonywanych przez mieszkańców - po sezonie prac polowych - były kadzie ( duże pojemniki ogólnego użytkowania, wykonywane zapewne z drewna ). Były one sprzedawane na placy targowym lub dostarczane na lokalny dwór szlachecki czy kościelny. Nazwa może również pochodzić od słowa kadzenie lub kadzidło, co z kolei wskazywałoby na kościół jako założyciela tej osady. Nazwa wówczas oznaczałaby pośrednio ziemię „poświęconą”, to znaczy „kościelną”.
Wieś należy zaliczyć do typowych. Liczy obecnie 221 mieszkańców, którzy mieszkają w 48 zagrodach (dane z lutego 1996 roku - w styczniu 2005 roku było 237 mieszkańców). Powierzchnia jej wynosi 276,50 ha – z czego grunty orne to 246,20 ha, sady to 7,00 ha, łąki to 44,77 ha, a zabudowania to 4,29 ha.
Przez teren wsi biegną różne drogi. Droga główna biegnie z południa na północ i jest drogą powiatową. Pozostałe drogi to drogi gminne będące pod opieką Gminy i Proszowice.
Granice wsi mają zasadniczo charakter historyczny. Tylko na niektórych odcinkach uległy one zapewne niewielkim przesunięciom na przestrzeni dziejów. Biegną one albo wzdłuż cieków wodnych albo wzdłuż starych dróg albo granicą wododziałów poszczególnych rzek.
O tej wsi możemy się dowiedzieć więcej dzięki pracy magisterskiej p. Marii Jarosz.
Można się z niej dowiedzieć, że w 1932 roku nastąpiło scalenie gruntów (i zapewne przy okazji zniesiono średniowieczny system układu trójpolowego pól). Utworzono 105 działek we wsi. Było wówczas 79 właścicieli indywidualnych i jedna działka przeznaczona na cele ogólnowiejskie ( Dom Ludowy). Ten stan potem uległ rozdrobnieniu. W 1965 roku było już 140 właścicieli indywidualnych i działka ogólnowiejska, a ilość działek uległa zwiększeniu do 341 (potroiła się !!). Natomiast w 1992 roku liczba właścicieli wzrosła do 149 ( plus działka ogólnowiejska ) i liczba działek powiększyła się do 353. Oczywiście powierzchnia terenu wsi i upraw polowych cały czas była taka sama. Po prostu pola uprawne dzielono na coraz mniejsze. Najlepiej obrazuje to informacja, że w 1932 roku jedna działka miała przeciętnie 2,63 ha powierzchni, a w 1965 roku już 0,81 ha i w 1992 0,78 ha powierzchni.
