sołtys: Edward Naleźnik
rada sołecka: Grzegorz Śląski, Stanisław Naleźnik, Józef Słodowski, Aleksander Wójcik, Bogusław Francuz
Żębocin w liczbach:
liczba mieszkańców – 389
powierzchnia – 346,75 ha [3,47 km2]
gęstość zaludnienia – 112,19 os/km2
ŻĘBOCIN
Nazwa wsi jest praktycznie nie do rozszyfrowania. Wiadomo jedynie, że posiada końcówkę -in, a to wskazuje na jej bardzo dawne pochodzenie (może z X wieku?). Zwróćmy uwagę, że tego typu końcówki do dziś występują w języku francuskim i łacinie. Może więc nazwa ma korzenie celtyckie lub rzymskie ?
Do rozwikłania nazwy można też podejść w najprostszy sposób czyli jako pochodzącej od żabotu. Jednak ta część męskiego stroju była używana tylko w XVIII wieku. Tymczasem nazwa wsi jest dużo starsza. Może więc nazwa pochodzi od żaby? Ale wtedy nazwa osady brzmiałaby Zabin a nie Żębocin. Chyba, że chodziło o teren zamieszkały przez żaby czyli tak zwany żabiniec. Ale to byłoby możliwe tylko w wypadku występowania w okolicy większych terenów podmokłych. A z mapy wynika jednakże, że jest tylko kilka niewielkich cieków wodnych. Poza tym dlaczego akurat żaby miałyby być uhonorowane? Wszak nawet w okresie pogańskim nie były zwierzętami czczonymi. Może więc nazwa nazwa osady pochodzi od jakiegoś mitycznego jej założyciela, przezywanego Żaba. A ściślej Żabik, rozumiany jako młody żaba. Do dziś żyje wiele osób noszących takie właśnie nazwisko.
Wieś ma 347,90 ha powierzchni- z czego pola uprawne to 257,60 ha, sady to 4,50 ha, łąki to 26,70 ha, a pastwiska to 7,90 ha. We wsi mieszka 397 osób zajmujących 88 zagród (dane z 1998 roku- w styczniu 2005 roku było 383 mieszkańców).
Przez wieś biegnie jedna droga powiatowa i kilka gminnych.
Żębocin ma bardzo dziwny kształt. Chociaż granice mają charakter historyczny- nawiązujący do przebiegu cieków wodnych i wododziałów- to na ich ukształtowanie miała wpływ pagórkowata rzeźba terenu. Jest też bardzo prawdopodobne, że kiedyś osada była większa. Kształt granic nasuwa przypuszczenie, że do Żębocina należały również Więckowice. Zapewne na skutek zawirowań historycznych obie osady rozdzieliły się tworząc odrębne wsie.
Najstarszym elementem wsi jest kościół parafialny. Ciekawe jest jego położenie.Stoi on na wzniesieniu, w miejscu pięknym widowkowo. Może to sugerować, że kościół powstał na miejscu dawnej świątyni pogańskiej. Zbudowany jest z cegły i pochodzi prawdopodobnie z przełomu XIII i XIV wieku (chociaż różni badacze mają na ten temat różne teorie). Obok kościoła stoi barokowa dzwonnica. Zbudowano ją około XVIII wieku. Dodajmy, że w przeszłości na terenie przykościelnym był również cmentarz. Na mocy przepisów sanitarnych został jednak przeniesiony na inne miejsce, poza wieś. Stało się to na na początku XIX wieku i było wówczas zjawiskiem typowym. Szkoda tylko, że ze starszego cmentarza nie zachowały się żadne nagrobki. Zapewne w większości były to drewniane krzyże.
W bliskim sąsiedztwie kościoła stoi stary dwór szlachecki zamieszkały obecnie przez proboszcza. Budynek ten pochodzi prawdopodobnie z początku XIX wieku. Wynaga dalszych badań– czy to historycznych czy architektonicznych.
Na koniec trzeba wspomnieć o usytuowanym w Żębocinie międzygminnym wysypisku odpadów komunalnych. Dzięki środkom z kilku gmin dokonano jego moderniczacji. Przebudowano drogę dojazdową, doprowadzono wodociąg, energie elektryczną, telefon. Planuje się jeszcze wykonanie segregacji odpadów dla pozyskiwania części śmieci do wtórnego wykorzystania. Przewiduje się również wykonanie pasa zieleni izolacyjnej i dodatkowej drogi dojazdowej od strony Łaganowa. Uczyniłoby to przedmiotowe wysypisko jednym z najlepiej zagospodarowanych w województwie małopolskim.
